Potrzeba ruchu ekumenicznego

Od zawsze człowiekowi towarzyszyła religia, która wyznaczała mu życiową drogę duchową. Wierny swemu bogu wypełniał wszystkie prawdy spisane lub przekazywane ustnie, modlił się, oddawał cześć.

Istnienie religii zawsze pozytywnie wpływało na ludzi, bo pozwalało zrozumieć świat i różne zjawiska w nim zachodzące, zgłębiać rozmaite tajemnice. Rozwijające się społeczeństwa zaczęły jednak coraz częściej tworzyć grupy myślące inaczej o aspektach religijnych.

W obrębie największej do dzisiaj religii, chrześcijaństwa, powstały najróżniejsze wyznania i nurty. Wszystkie opierają się na tych samych podstawach głównych jednak co do szczegółów nie są zgodne.

One to min. poróżniły chrześcijan, czasami ta niezgoda była wieloletnia i nie było widoków na porozumienie.

W XIX wieku odczuwalna stała się potrzeba pojednania w chrześcijaństwie. XX wiek przyniósł Światową Konferencję Misyjną w Edynburgu, następnie podróże apostolskie Jana Pawła II i coraz aktywniejsze działania różnych kościołów przyczyniły się do tego, że dialog ekumeniczny stał się możliwy.